جأر (مفردات‌نهج‌البلاغه)جار (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تضرع و زاری، جهت بلند کردن صدا برای دعا است که حضرت علی (علیه‌السلام) ثواب اهل زهد و توصیف ملائکه، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجار (به فتح جیم) به معنای تضرع و زاری، جهت بلند کردن صدا برای دعا آمده است. واژه «جوار» نیز، به‌همین معنی است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با ثواب اهل زهد فرموده است: «فو اللّه لو ... جارتم جؤار متبّتلی الرهبان ... التماس القربة الیه ... لکان قلیلا فیما ارجولکم من ثوابه...» امام (علیه‌السلام) در خطبه ۹۱، در وصف ملائکه فرموده‌اند: «بهمس الجؤار الیه». ۳ - تعداد کاربرداین واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جار»، ص۱۹۵. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|